Πέραν
που την επικαιρότητα που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον τζιαι μετά περνά ώσπου να
ξανάρτει, έσιει κάποια πράματα που με απασχολούν διαχρονικά. Πάει τζιαιρός τωρά
που έχω κάποιους ανθρωπολογικούς προβληματισμούς. 'Ενας που τούτους εν πως
συμπεριφέρεται η αστική τάξη στην Κύπρο. Τζια κατά πόσον η κοινωνική της
συμπεριφορά διαφέρει αρκετά που τζείνη των άλλων τάξεων. Επειδή έχω φίλους
τζιαι γνωστούς που είτε στις οικογένιες τους ανήκουν
κάποια που τα μέσα παραγωγής, είτε απλά εν πολλά πλούσιοι, είπα να αντλήσω που τες προσωπικές μου εμπειρίες για
να δώσω μια προκαταρκτικήν απάντηση στο πρώτον ερώτημα. Που τη μια το εγχείρημα
μου ίσως να φανεί αντί-επιστημονικό. Που την άλλη, επειδή πολλές φορές
(ασυναίσθητα έστω) φιλτράρω την επαφή μου με άλλους ανθρώπους, ίσως τελικά τα
πιο κάτω σημεία να μπορούν να θεωρηθούν αποτέλεσμα κάποιου είδους πρόχειρης
συμμετοχικής παρατήρησης με θεωρητικές ενδεχομένως προεκτάσεις. Ελπίζω ότι στο
μέλλον, είτε εγώ, είτε κάποιος/α άλλος/η εννά κάμει μιαν ενδελεχήν έρευναν για
τούτο to
θέμα, αν δεν έγινε
ήδη. Προς το παρόν όμως, ειδού κάποιες προσωπικές παρατηρήσεις, στη βάση ενός
ομολογουμένως περιορισμένου δείγματος:
-
Οι κοινωνικές σχέσεις τους είναι το παν. Κυρίως με άλλα άτομα της ίδιας τάξης
αλλά τζιαι ευρύτερα με 'μεγαλομεσαίους' τζιαι 'μεσαίους'. Τούτον πολλές φορές οδηγεί
σε χαμηλή παραγωγικότητα στο χώρο εργασίας, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της
εργασιακής διαδικασίας να μεταφέρεται στους
ώμους μεγαλοϋπαλλήλων τους που λόγω τούτου τους δίνεται η ευκαιρία να
αυξήσουν τις απολαβές τους τζιαι να πλησιάσουν περισσότερο το κοινωνικό στάτους
των αφεντικών τους.
-
Σε διάφορες φάσεις ασπάζουνται έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής (οι μπυραρίες που
πηαίνουν, η μουσική που ακούν, η αισχρότητα των αστείων που κάμνουν ή με τα
οποία γελούν, οι ταβέρνες όπου τρώσειν, οι πίνακες που γοράζουν τζιαι πέρνουν
έσσω τους) χωρίς όμως τούτον να σημαίνει ότι εν χρησιμοποιούν στο μέγιστο τες
ανέσεις που φέρνει η θέση τους στην παραγωγή. Η εναλλακτικότητα για την αστική
τάξη εν κυρίως κάτι περαστικό παρά φιλοσοφία ζωής, εξού τζιαι παρατηρείται κυρίως
στις χαμηλές ηληκίες.
-
Εν μπαίνουν εύκολα σε ιδεολογικές τζιαι πολιτικές συζητήσεις. Ακούν, ψελίζουν
κάτι τοις αλλά σπάνια εννά επιχειρηματολογήσουν έναντια σε ριζοσπαστικές
απόψεις. Ακόμα τζιαι όταν το κάμνουν όμως, επικαλούνται όϊ τα συμφέροντα των
οικογενειών τους τζιαι των άλλων ατόμων της τάξης τους (όπως κάμνουν οι
πλείστοι εργάτες τζιαι 'μικρομεσαίοι') αλλά το συλλογικό συμφέρον τζιαι το 'ουτοπικό'
των απόψεων με τες οποίες διαφωνούν.
-
Εν ασχολούνται ιδιαίτερα με την εκκλησία, έννεν ιδιαίτερα θρήσκοι αλλά ποττέ εν
λαλούν δημόσια ότι εν άθεοι τζιαι ούτε κριτικάρουν ή χλευάζουν ανοιχτά τον
Χριστιανισμό σαν δόγμα.
-
Εν αμφισβητούν δημοσίως, έστω τζιαι με έμμεσο τρόπον, την τάξη, την ηθική τζιαι
τη νομιμότητα.
-
Τζείνοι που εν έξυπνοι τζιαι εργατικοί καταλήγουν σε πολλά καλές θέσεις στον
ιδιωτικό τομέα - είτε σε επιχειρήσεις της οικογένειας τους, είτε αλλού. Δηλαδή, επί το πλείστον, αποφεύγουν το
δημόσιο, τους ημι-κρατικούς τζιαι τους μη-κυβερνητικούς οργανισμούς.
-
Άμαν θέλουν, μπαίνουν εύκολα στην πολιτική. Χωρίς ιδιαίτερη δουλειά του δρόμου,
χωρίς να πρέπει να υποδείξουν πολλήν υπομονή τζιαι να περιμένουν να έρτει η
σειρά τους. Τούτον γίνεται εύκολα, διότι πρώτον έχουν τες διασυνδέσεις τζιαι
δεύτερον έχουν το χρήμα που χρειάζεται για αποτελεσματικές προεκλογικές
εκστρατείες.
-
Θωρούν τη τέχνη σαν χόμπυ, τζιαι όϊ σαν σοβαρόν επάγγελμα (για τα παιθκιά τους
παραδείγματος χάριν) παρόλον που έχουν την οικονομικήν ευχέρεια να τα
υποστηρίξουν αν θέλουν να σχοληθούν επαγγελματικά μαζί της.
-
Σεξουαλικά πειραματίζουνται κάμποσο, έχουν λλία ταμπού, παν με πολλούς/ες,
αρκούν να παντρευτούν, αλλάσσουν συντρόφους συχνά, εν ζηλιάρηδες.
-
Οι γάμοι τους χαρακτηρίζουνται που πολλά διαζύγια, ίσως τζιαι διότι έχουν τα
λεφτά για διατροφή/ανεξαρτησία.
